Asdrubale inganna i romani LIVIO 2 parte

Asdrubale inganna i Romani PARTE 2

Ventum insequenti die ad conloquium est. Addita insequens nox spatium dedit et alios emittendi; nec postero die res finem invenit. Ita aliquot dies disceptando palam de legibus noctesque emittendis clam e castris Carthaginiensibus absumptae. Iam ferme pedestres omnes copiae evaserant e saltu cum prima luce densa nebula saltum omnem camposque circa intexit. Quod ubi sensit Hasdrubal, mittit ad Neronem qui in posterum diem conloquium differet: illum diem religiosum Carthaginiensibus ad agendum quicquam rei seriae esse. Ne tum quidem suspecta fraus cum esset, data venia eius diei, extemploque Hasdrubal cum equitatu elephantisque castris egressus sine ullo tumultu in tutum evasit. Hora ferme quarta, dispulsa sole, nebula aperuit diem, vacuaque hostium castra conspexerunt Romani. Tum demum Claudius, Punicam fraudem adgnoscens, ut se dolo captum sensit, proficiscentem institit sequi, paratus confligere acie. Sed hostis detractabat pugnam; levia tamen proelia inter extremum Punicum agmen praecursoresque Romanorum fiebant.
da Livio