versione latino cicerone pro sestio

[42] haec ergo cum viderem,­neque enim erant occulta,­senatum, sine quo civitas stare non
posset, omnino de civitate esse sublatum; consules, qui duces publici consili esse deberent,
perfecisse ut per ipsos publicum consilium funditus tolleretur; eos qui plurimum possent opponi
omnibus contionibus falso, sed formidolose tamen, auctores ad perniciem meam; contiones haberi
cotidie contra me; vocem pro me ac pro re publica neminem mittere; intenta signa legionum
existimari cervicibus ac bonis vestris falso, sed putari tamen; coniuratorum copias veteres et
effusam illam ac superatam Catilinae importunam manum novo duce et insperata commutatione
rerum esse renovatam:­haec cum viderem, quid agerem, iudices? [43] scio enim tum non mihi
vestrum studium, sed meum prope vestro defuisse. contenderem contra tribunum plebis privatus
armis? vicissent improbos boni, fortes inertis; interfectus esset is qui hac una medicina sola potuit a
rei publicae peste depelli. quid deinde? quis reliqua praestaret? cui denique erat dubium quin ille
sanguis tribunicius, nullo praesertim publico consilio profusus, consules ultores et defensores esset
habiturus? cum quidam in contione dixisset aut mihi semel pereundum aut bis esse vincendum. quid
erat bis vincere? id profecto, ut, (si) cum amentissimo tribuno plebis decertassem, cum consulibus
ceterisque eius ultoribus dimicarem