Androclus rem mirificam narrat atque admirandam. «Quum provinciam, inquit, Africani proconsulari imperio meus dominus obtineret, ego ibi iniquis eius et quotidianis verberibus ad fugam sum coactus, et, ut mini a domino, terrae illius praeside, tutiores latebrae forent, in camporum et arenarum solitudines concessi; ac, si defuisset cibus, consilium fuit mor-tem aliquo pacto quaerere.Tum, sole, inquit, medio rapido et flagranti, specum quandam nanctus remo tam latebrosamque, in eam me penetro et recondo. Neque multo post ad eam-dem specum venit hic leo, debili uno et cruento pede, gemitus edens et murmura dolorem cruciatumque vulneris commiserantia.» Atque illic primo qui-dem conspectu advenientis leonis territum sibi et pavefactum animum dixit.Sed postquam introgressus, inquit, leo, uti re ipsa apparuit, in habita-culum illud suum, vidit me procul delitescentem, mitis et mansuetus accessit; ac sublatum pedem estendere mihi ac porrigere, quasi opis petendae gratta, visus est. Ibi, inquit, ego stirpem ingentem, vestigio pedis eius haerentem, revelli, conceptamque
[url][/url]saniem vulnere intimo expressi, accuratiu-sque sine magna iam formidine, siccavi penitus atque detersi cruorem. lile tunc mea opera et medela levatus, pede in manibus meis posito, recubuit et quievit
Questa traduzione è visibile ai soli utenti registrati registrati per vederlapuoi visionare anche la traduzione di altro utente la trovi qui ;
/forum/viewtopic.php?f=38&t=69400