Προς τα σωματικα ελαττωματα τοιαυτην επηγεν ασκησιν, ως ο Φαληρευς Δημητριος Ιστορει, λεγων αυτου Δημοστενους ακουσαι πρεσβυτου γεγονοτος. Την μεν γαρ ασαφειαν και τραυλοτητα της γλωττης εξεβιαζετο και διηρθρου εις το στομα ψηφους λαμβανων και ρησεις αμα λεγων, την δε φωνην εγυμναζεν εν τοις δρομοις και ταις προς τα σιμ' αναβασεσι διαλεγομενος και λογους τινας η στιχους αμα τω πνευματι πυκνουμενω προφερομενος. Ην δ' αυτω μεγα κατοπτρον οικοι, και προς τουτο τας μελετας εξ εναντιας επεραινε. Λεγεται δ' ανθρωπου προσελθοντος αυτω δεομενου συνηγοριας και διηγουμενου ως υπο του λαβοι πληγας, «Αλλα συ γε,» ειπειν τον Δημοσθενην, «τουτων ων λεγεις ουδεν πεπονθας». Επιτειναντος δε την φωνην του ανθρωπου και βοωντος· «Εγω, ω Δημοσθενες, ουδεν πεπονθα;», «Νη Δια,» ειπειν, «νυν ακουω φωνην αδικουμενου και πεπονθοτος».
la traduzione di questa versione la trovi sul nostro sito cliccando
/versione-plutarco/come-si-esercitava-demostene.htmlGRAZIE E' DA GYMANSION 2.