Ό δ' ούν Σωκράτης κατεδικάσθη διακοσίαις όγδοήκοντα μια πλείοσι ψήφοις των άπολυουσών και τιμωμένων των δικαστών τί χρή παθεΐν αυτόν ή άποτϊσαι, πέντε και εϊκοσιν εφη δραχμάς άποτίσειν. Θορυβησάντων δέ τών δικαστών, «"Ενεκα μέν» είπε Σωκράτης «τών έμοί διαπεπραγμένων τιμώμαι την δίκην της εν πρυτανείω σιτήσεως». Και θάνατον αύτοΰ κατέγνωσαν, προσθέντες άλλας ψήφους όγδοήκοντα. Και Πλάτωνι γέγραπται ενόν αύτω άποδράναι της είρκτής μή έθελήσαν τοις τε κλαίουσιν αυτόν έπιπλήξαι και τούς καλλίστους λόγους εκείνους δεδεμένον διαθέσθαι. Μέλλοντί τε αύτω τό κώνειον πίεσθαι Απολλόδωρος ίμάτιον έδίδου καλόν, ϊν' εν έκείνω άποθάνη. Και ος «Τί δέ» έφη «τό έμόν ίμάτιον έμβιώναι μέν έπιτήδειον, έναποθανεΐν δέ ουχί;». Οΰτως ούν έπιε τό κώνειον, πολλά καλά κάγαθά διαλεχθείς, ά Πλάτων εν τω Φαίδωνί φησιν.
LEGGETE QUI
/diogene-laerzio/processo-e-morte-di-socrate.html