Anonimo del Sublime. L’Odissea

Ὅμηρος δείκνυσι διά τῆς Όδυσσείας ὂτι μεγάλης φύσεως ύποφερομένης ήδη ἳδιόν έστιν έν γήρᾳ τό φιλόμυθον. Δήλος γάρ εκ πολλῶν τε ἃλλων συντεθεικώς ταύτην δευτέραν τήν ύπόθεσιν, άτάρ δή κάκ τοῦ λείψανα τῶν Ίλιακῶν παθημάτων διά τῆς Όδυσσείας ώς επεισόδιά τινα τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου προσεπεισφέρειν. Ού γάρ ἃλλ’ ἢ τῆς Ίλιάδος επίλογός έστιν ή Όδύσσεια· άπό δε τῆς αυτῆς αιτίας, οἶμαι, τῆς μέν Ιλιάδος γραφομένης έν άκμῇ πνεύματος ὂλον τό σωμάτιον δραματικόν ύπεστή-σατο καί έναγώνιον, τῆς δέ Όδυσσείας τό πλέον διηγηματικόν, ὂπερ ἳδιον γήρως. Όθεν έν τῇ Όδυσσείᾳ παρεικάσαι τις ἃν καταδυομένῳ τόν Ὅμηρον ήλίῳ, ού δίχα τῆς σφοδρότητος παραμένει τό μέγεθος. Λέγων δέ ταύτ ούκ έπιλέλησμαι τῶν έν τῇ Όδυσσείᾳ χειμώνων καί τῶν περί τόν Κύκλωπα καί τινων ἃλλων, αλλά γῆρας διηγοῦμαι, γῆρας δ' ὂμως Όμήρου.

Omero dimostra attraverso l’Odissea che sostenuta una grande disposizione d’animo è ormai proprio nella vecchiaia appassionato di favole. È evidente che da molti altri racconti ha composto questa seconda rappresentazione narrativa,...
[center]la traduzione continua qui.[/center]