Laboriosità premiata
Prisca proba ancilla est, sed valde desidiosa. A domina saepe ancilla aspere tractatur. Domina imperat: «Cito! Surge, Prisca!...Posthac filia mea esto, non ancilla!».
Prisca è un'ancella buona, ma molto oziosa. Spesso l'ancella è trattata in modo molto austero dalla padrona.
La padrona ordina: "Presto! Alzati, Prisca! Prepara la tavola, lavora la lana, tessi le tuniche, pulisci la cucina!". La matrona è davvero infuriata!
Ma un giorno la padrona è gravemente ammalata. Allora dall'ancella sono mostrate abilità e cura nei confronti della padrona malata: la fanciulla trova medicine adatte, cura la padrona, prepara una buona cena, è sempre in cucina.
Finalmente la padrona guarisce, chiama l'ancella ed esclama: "Elogio molto la tua diligenza e modestia. D'ora in poi sarai una mia figlia, non un'ancella!".