Civis Romanus sum

Clamabat ille miser se civem esse Romanum, municipem Consanum; meruisse cum L. Raecio, splendidissimo equite Romano, qui Panhormi negotiaretur, ex quo haec Verres scire posset.

Tum iste, se comperisse eum speculandi causa in Siciliam a ducibus fugitivorum esse missum; cuius rei neque index neque vestigium aliquod neque suspicio cuiquam esset ulla; deinde iubet undique hominem vehementissime verberari.

Caedebatur virgis in medio foro Messanae civis Romanus, iudices, cum interea nullus gemitus, nulla vox alia illius miseri inter dolorem crepitumque plagarum audiebatur nisi haec, «Civis Romanus sum». Ille hac se commemoratione civitatis omnia verbera depulsurum cruciatumque a corpore deiecturum arbitrabatur;

is non modo hoc non perfecit, ut virgarum vim deprecaretur, sed, cum imploraret saepius usurparetque nomen civitatis, crux, crux - inquam - infelici et aerumnoso, qui numquam istam pestem viderat, comparabatur. (Versione tratta da Cicerone)

Sono un cittadino romano. Quel povero gridava di essere romano, del municipio di Consano; (gridava) che era meritevole con L. Recio, illustrissimo cavaliere romano, che negoziava a Panormo, da cui Verre poté sapere tali cose. Allora costui, (gridava) di aver scoperto che quello era stato mandato dai condottieri dei fuggitivi in Sicilia per osservare;

LA TRADUZIONE CONTINUA QUI