L'amicizia tra Eurialo e Niso

In Troianis castris Nisus atque Euryalus erant et mira amicitia iungebantur. Nisus Euryalo dixit: "Euryale, in Rutulos impetum facere cupio.

Postquam multi ex eis a nobis necati erunt, nuntium ad Aenean mittemus". Tum Euryalus amico strenuo dixit: "Solum te in tanta pericula mittam? Tecum veniam". Nocte intempesta, sub lunae lumine, per umbras castra inimica amici petierunt. Nisus Euryalusque feros hostes dormientes viderunt et, ira incensi, multos eorum occiderunt.

Dum praedam inter hostes transfixos colligunt, luna amicos illuminavit et ex improviso Volcens, Rutulorum equitatus dux, Euryalum cum Niso fugientem vidit. Nisus fugere potuit, contra Euryalus captus est. Ut primum Nisus, iam tutus, amicum frustra respexit, clamavit: "Euryale infelix, ubi te reliqui?". Cum Nisus Euryalum captum vidit, Volcentis equites invadere temptavit, sed Volcens Euryalum occidit.

Vitam amisit pulcher Euryalus velut purpureus flos aratro succisus. At Nisus ruit medios hostes solumque Volcentem petiit. Nisus ensem fulmineum rotavit et Volcentem occidit. Postea Nisus ab hostibus confossus super exanimum amicum sese proiecit et vitam amisit.

Nell'accampamento troiano c'erano Niso e Eurialo e si erano uniti con una straordinaria amicizia. Niso disse a Eurialo: "Eurialo desidero fare un attacco contro i Rotuli. Dopo che molti tra loro saranno stati da noi uccisi, manderemo la notizia ad Enea". Allora Eurialo, disse al valoroso amico: "Ti manderò da solo in così grandi pericoli? Io verrò con te"....(CONTINUA)

LA TRADUZIONE CONTINUA QUI