Una battuta di Milone contro Cicerone

Και έδικαιώθησαν [...] έπί τώ τοϋ Κλωδίου φόνφ άλλοι τε και ό Μίλων, καίτοι τόν Κικέρωνα συναγωνιστήν έχων.

Ό γάρ ρήτωρ εκείνος τόν τε Πομπήιον και τούς στρατιώτας έν τω δικαστηρίω παρά τό καθεστηκός ίδών έξεπλάγη και κατέδεισεν, ώστε τών μέν παρεσκευασμένων μηδέν ειπείν, βραχύ δέ τι και τεθνηκός χαλεπώς φθεγξάμενος άγαπητώς μεταστήναι. Τούτον γάρ τόν λόγον τόν νύν φερόμενον ώς κα'ι υπέρ τού Μίλωνος τότε λεχθέντα χρόνω ποθ' ύστερον και κατά σχολήν άναθαρσήσας έγραψε.

Και δη και τοιόνδε τι περί αυτού παραδέδοται. Ό Μίλων τω λόγω πεμφθέντι οί! ύπ' αυτού έντυχών (έπεφυγάδευτο γάρ) άντεπέστειλε λέγων ότι έν τύχη αύτώ έγένετο τό μη ταϋθ' ούτω και έν τω δικαστηρίω λεχθήναι· ού γάρ άν τοιαύτας έν τή Μασσαλία, (έν ή κατά τήν φυγήν ην) τρίγλας έσθίειν, ε'ίπερ τι τοιούτον άπελελόγητο.

Τούτο δέ έγραψεν ούχ ότι τοις παρούσιν ήρέσκετο [...], άλλ' ές τόν Κικέρωνα άποσκώπτων, ότι μηδέν χρηστόν έν τώ τής απολογίας καιρώ ειπών έπειτα άκαρπους λόγους και έμελέτα και έπεμπεν αύτώ, ώσπερ τι ώφελήσαι τότε αυτόν δυναμένους.

Preghiamo gli utenti di attendere la traduzione è in corso. Controlla questo articolo per vedere quando la traduzione sarà resa disponibile.... (CONTINUA)