da Deboh_Revenge » 15 lug 2008, 8:00
Tantalus, Phrygiae rex, omnium mortalium felicissimus existimandus erat, sed stultum ob suam loquacitatem se praestitit ("dimostrarsi"). Tantum ei fortuna secunda ("favorevole") fuit ut Iuppiter eum saepe ad deorum convivia invitaverit et ei sua consilia ("decisione") ostenderit ("svelare"). Ei tamen haec condicio servanda ("osservare") erat: ne vitam nec mores ("abitudine") nec decreta numinum cuiquam detegeret ("rivelare"). Tantalo ergo tacendum erat et lingua compescenda ("tener a freno"). Cum vero naturā loquacior esset nec tacēre sciret ("sapere"), desiderium loquendi ("di parlare") coërcĕre ("frenare") non potuit et deorum mores, qui occultandi erant, vulgavit. Sic, quia arcana ("segreto") deorum vulgaverat, ira caelestium in se concitavit ("attirarsi"). Frustra ("invano"), orans, Iovis veniam ("perdono") petivit, qui eum in Tartarum detrudit ("rinchiudere"), ubi siti et fame poenam luit ("scontare"), quia vulgaverat ea quae tacenda erant.