LISIA - Contro Simone (testo greco e traduzione )

Contro Simone (opera integrale)
Autore: Lisia  ΠΡΟΣ ΣΙΜΩΝΑ ΑΠΟΛΟΓΙΑ
DISCORSO DI DIFESA CΟΝΤRΟ SΙΜΟΝΕ - Lisia

Questo discorso di difesa non è molto usato nelle scuole perchè considerato un passo scabroso ed immorale in quanto parla di omosessualità. Questo non è affatto vero: si tratta solo di un discorso oratorio scritto da Lisia per semplici lesioni colpose: tutto qui. Il fatto che poi si siano picchiati due omosessuali è cosa del tutto irrilevante ai fini dell'orazione. Considerarla un'opera scabrosa è del tutto fuori luogo anche se in effetti in Grecia l'omosesualità era malvista ma consentita con gli schiavi. Senza escludere una generica sessualità i ragazzi crescevano in un ambiente monosessuale e solo dopo si avvicinavano all'altro sesso.

Nota introduttiva e traduzione a cura di Anna Maria Di Leo che concede il tutto esclusivamente al sito SkuolaSprint.it

Contro Simone 1-2-3-4-5-6 Testo greco integrale  e traduzione + vari passi tradotti

1. Πολλά και δεινά συνειδώς Σίμωνι, ώ βουλή, ουκ αν ποτ' αυτόν είς τοσούτον τόλμης ήγησάμην άφικέσθαι ώστε υπέρ ων αυτόν έδει δοΰναι δίκην, υπέρ τούτων ως άδικούμενον έγκλη­μα ποιήσασθαι και οϋτω μέγαν και σεμνόν δρκον διομοσάμενον είς υμάς έλθεΐν. 2. Εί μεν ούν άλλοι τινές έμελλον περί εμού διαγνώσεσθαι, σφόδρα αν έφοβούμην τον κίνδυνον, όρων δτι και παρασκευαι και τύχαι ενίοτε τοιαυται γίγνονται ώστε πολλά και παρά γνώμην άποβαίνειν τοις κινδυνεύουσιν είς υ­μάς δ' είσελθών ελπίζω των δικαίων τεύξεσθαι. 3. Μάλιστα δ' αγανακτώ, ώ βουλή, ότι περί τοιούτων πραγμάτων είπέΐν άναγκασθήσομαι προς υμάς, υπέρ ων εγώ αίσχυνόμενος, εί μέλλοιεν πολλοί μοι συνείσεσθαι, ήνεσχόμην αδικούμενος. Επειδή δε Σίμων με είς τοιαυτην ανάγκην κατεστησεν, ουδέν άποκρυψάμενος άπαντα διηγήσομαι προς υμάς τα πεπραγμένα. 4. Άξιώ δε, ώ βουλή, εί μεν αδικώ, μηδεμιάς συγγνώμης τυγ-χάνειν εάν δε περί τούτων αποδείξω ως ουκ ένοχος είμι οις Σίμων διωμόσατο, άλλως δε ΰμΐν φαίνωμαι παρά την ήλικίαν την έμαυτοΰ άνοητότερον προς το μειράκιον διατεθείς, αίτοΰμαι υμάς μηδέν με χείρω νομίζειν, είδότας ότι έπιθυμήσαι μεν άπασιν άνθρώποις ένεστιν, ούτος δε βέλτιστος αν έίη και σω-φρονέστατος όστις κοσμιώτατα τάς συμφοράς φέρειν δύναται. Οις άπασιν έμποδών έμοί γεγένηται Σίμων ούτοσί, ως εγώ ύ-μΐν επιδείξω. 5. Ημείς γαρ έπεθυμήσαμεν, ω βουλή, Θεοδό-του, Πλαταϊκοΰ μειρακίου, και εγώ μεν ευ ποιών αυτόν ήξίουν ειναί μοι φίλον, ούτος δε υβρίζων και παρανομών φετο άναγκάσειν αυτόν ποιέίν ο τι βούλοιτο. "Οσα μεν ουν εκείνος κακά ύπ' αύτοΰ πέπονθε, πολύ αν έργον έίη λέγειν όσα δε είς έμέ αυτόν έξημάρτηκεν, ηγούμαι ταύθ ύμίν προσήκειν άκοΰσαι. 6. Πυθόμενος γαρ δτι το μειράκιον ην παρ' έμοί, έλθών ε­πί την οίκίαν την έμήν νύκτωρ μεθύων, έκκόψας τάς θύρας, είσήλθεν εις την γυναικωνίτη», ένδον οΰσών της τε αδελφής της έμής και των άδελφιδών, αϊ ούτω κοσμίως βεβιώκασιν ώστε και υπό των οικείων όρώμεναι αίσχύνεσθαι.

Pur conoscendo gravi fatti da parte di Simone, o assemblea, non certo avrei mai creduto che egli giungesse a tal punto di sfrontatezza per i fatti per cui era necessario che lui stesso rendesse conto, proprio per questi, come offeso ingiustamente muovesse querela e si presentasse a voi giurato di grande e solenne giuramento.

Se invero altri dovessero pronunciarsi riguardo a me, fortemente io correrei pericolo (di sostenere un processo) ma vedendo che raggiri e casi imprevisti di tal guisa a volte nascono così che molte cose e anche al di là di ogni aspettativa sopravvengono a coloro che affrontano un processo presentandosi a voi io spero di ibattermi in un giusto giudizio. Soprattutto sono addolarato dal fatto, o assembleam, che sarò costretto a parlare di fronte a voi di questi fatti riguardo ai qualio io pur vergognandomi ero rassegnato a subire un'ingiustizia a patto che molti si fossero trovati nelle condizioni di conoscere le vicende mie persoali.

Ma poichè Simone mi ha imposto in tale necessità nulla nascondendomi, vi narrerò tutto l'accaduto.Io sono degno, o assemblea, se ho commesso ingiustizia proprio di nessuna indulgenza. Ma qualora io dimostrerò riguardo a tali cose che io non sono colpevole di quelle cose su cui Simone ha giurato altrimenti io rischio di sembrare di essermi comportato in un modo piuttosto sciocco la mia età nei confronti del ragazzo e allora io vi chiedo di non pronunciare un giudizio troppo negativo nei miei confronti giacchè voi sapete che il bramare è insito nella natura di tutti gli uomini e che soltanto il migliore e il più saggio che esita è in grado di sopportare nel modo migliore tutte le difficoltà.

A tutti questi tentativi ponendosi come impedimento si è frapposto questo Simone come io stesso vorrò dimostrarvi o assemblea, noi eravamo innamorati di Teodoto, giovinetto plateese e io trattandolo bene ritenevo di essergli caro costui invece usando violenza e contro ogni norma è riuscito a costringerlo a fare quello che volesse quante cose cattive dunque egli fu persuaso da lui a farebbe sarebbe pesante impresa dirlo. Quante torture ho subito io ritengo che bisogna che voi le ascoltiate. Venuto a sapere infatti che il giovinetto si trovava presso di me, venuto a casa mia di notte ubriaco, sfondate le porte, entrò nella parte riservata alle donne quando all'interno c'erano mia sorella e due nipoti che vivevano in una maniera così accostumata dal vergognarsi di essere viste anche dagli abitanti della casa.

7. Ούτος τοίνυν είς τοΰτο ήλθεν ύβρεως ώστ' ου πρότερον ήθέλησεν άπελθεΐν πριν αυτόν ηγούμενοι δεινά ποιεΐν οι παραγενόμενοι και οι μετ' αΰτοΰ έλθόντες, επί παΐδας κόρας και όρφανάς είσιόντα, έξήλασαν βία. Και τοσούτου έδέησεν αΰτω μεταμελήσαι των υβρισμένων ώστε έξευρών ου έδειπνοΰμεν άτοπώτατον πράγ­μα και άπιστότατον έποιήσεν, εί μη τις είδείη την τούτου μανίαν. 8. Έκκαλέσας γαρ με ένδοθεν, επειδή τάχιστα έξήλθον, ευθύς με τύπτειν έπεχείρησεν επειδή δε αυτόν ήμυνάμην, έκστάς έβαλλέ με λίθοις. Και εμού μεν άμαρτάνει, Άριστοκρίτου δε, ος παρ' έμέ ήλθε μετ' αυτού, βαλών λίθω συντρίβει το μέτωπον 9. Εγώ τοίνυν, ω βουλή, ηγούμενος μεν δεινά πά-σχειν, αίσχυνόμενος δε, όπερ ήδη και πρότερον ειπον, τη σύμφοροι, ήνειχόμην, και μάλλον ήρούμην μη λαβείν τούτων των αμαρτημάτων δίκην ή δόξαι τοις πολίταις ανόητος είναι, είδώς ότι τη μεν τούτου πονηρία πρέποντα έσται τα πεπραγμέ­να, έμοϋ δε πολλοί καταγελάσονται τοιαύτα πάσχοντος των φθονέΐν είθισμένων, εάν τις εν τη πόλει προθυμήται χρηστός είναι.

Contro Simone 7-8- 9 testo greco e traduzione

7.Costui dunque arrivò a tal punto di arroganza che non volle andarsene prima che coloro che erano intervenuti e quelli che erano arrivati con lui, lo portassero via con la forza, reputando eccessivo il suo comportamento verso ragazze giovani e orfane. E fu tanto lontano dal pentirsi delle violenze commesse che, trovando il luogo in cui mangiavamo, faceva una cosa molto sconveniente ed incredibile, se nessuno sapesse quanto è pazzo. 8.Avendo infatti chiamatomi da dentro verso l’esterno, non appena sono uscito, subito tentò di colpire: siccome mi difendevo, mi lanciò una pietra come impazzito/fattosi in là; ma mi mancò, e poiché con la pietra colpi Aristocrito, che era andato con lui a casa mia, gli sfracellò la fronte. Quanto a me, benché ritenevo di subire cose inaccettabili, poiché mi vergognavo di quello che mi capitava), cosa che appunto ho detto anche prima, ho rinunciato, e preferivo non prendere misure legali piuttosto che sembrare di essere sciocco agli occhi dei cittadini, sapendo che queste azioni sarebbero state adatte alla malvagità di costui, mentre molti fra quelli abituati ad odiare, se qualcuno desidera essere onesto, avrebbero riso di me, poiché ho subito queste cose.

Contro Simone 10-11-12 testo greco e traduzione

10 Οϋτω δε σφόδρα ήπορούμην ο τι χρησαίμην, ω βουλή, τη τούτου παρανομία, ώστε έδοξέ μοι κράτιστον είναι άποδημήσαι εκ της πόλεως. Λαβών δη το μειράκιον (άπαντα γαρ δέί τάληθή λέγειν) φχόμην εκ της πόλεως. Επειδή δε ωμην ίκανόν είναι τον χρόνον Σίμωνι έπιλαθέσθαι μεν του νεανίσκου, μεταμελήσαι δε των πρότερον ήμαρτημένων, άφικνοϋμαι πάλιν. 11. Κάγώ μεν φχόμην είς Πειραιά, ούτος δ' αίσθόμενος ευθέως ήκοντα τον Θεόδοτον και διατρίβοντα παρά Λυσιμάχω, ός ωκει πλησίον της οικίας ης ούτος έμεμίσθωτο, παρεκάλεσέ τινας των τούτου επιτηδείων. Και ούτοι μεν ήρί-στων και έπινον, φύλακας δε κατέστησαν επί του τέγους, 'ίν', οπότε έξέλθοι το μειράκιον, είσαρπάσειαν αυτόν. 12. Εν δε τούτφ τφ καιρώ άφικνοΰμαι εγώ εκ Πειραιώς, και τρέπομαι παριών ως τον Λυσίμαχον ολίγον δε χρόνον διατρίψαντες έξερχόμεθα. Ούτοι δ' ήδη μεθύοντες έκπηδώσιν έφ' ημάς. Και οι μεν τίνες αύτφ των παραγενομενων ουκ ηθέλησαν συνεξα-μαρτεΐν, Σίμων δε ούτοσί και Θεόφιλος και Πρώταρχος και Αύτοκλής ειλκον το μειράκιον. Ό δε ρίψας το ίμάτιον ώχετο φεύγων. 13. Εγώ δε ηγούμενος εκείνον μεν έκφεύξεσθαι, τούτους δ', επειδή τάχιστα έντύχοιεν άνθρώποις, αίσχυνομένους άποτρέψεσθαι— ταύτα διανοηθείς έτέραν όδόν φχόμην άπιών οϋτω σφόδρ' αυτούς έφυλαττόμην, και πάντα τα υπό τούτων γι-γνόμενα μεγάλην έμαυτώ συμφοράν ένόμιζον

10. Ero in così grave imbarazzo su come comportarmi di fronte all’aggressione di costui, o consiglio, che mi sembrò che la cosa migliore fosse di andarmene dalla città. Presi con me il ragazzo e me ne andavo. Quando credevo che il tempo fosse sufficiente per Simone per dimenticarsi del giovane e di pentirsi degli errori commessi in precedenza, ma ne torno in città. 11.Quando me ne tornavo al Pireo, costui, venuto immediatamente a sapere che era arrivato Teodoto e che alloggiava in casa di Tisimaco, il quale abitava nella casa che costui aveva preso in affitto, fece venire in casa sua alcuni degli amici intimi. E costoro mangiavano e bevevano e disposero sul tetto delle guardie in modo da rapire il ragazzo non appena fosse uscito 12. Proprio in questo momento arrivo io dal Pireo e faccio una deviazione per andare da Lisimaco, e dopo aver trascorso insieme un po’ di tempo usciamo, e costoro già ubriachi piombano su di noi. E alcuni di quelli che erano venuti con lui non vollero prendere parte a quello attacco, ma il qui presente Simone, Teofilo, Protarco e Autoclete cercavano di tirar via il ragazzo.Egli però avendo gettato il mantello se ne andava via fuggendo. Quanto a me, ritenendo che sarebbe riuscito a fuggire e che costoro non appena si fossero imbattuti in qualcuno provando vergogna avrebbero lasciato perdere, avendo pensato tutte queste cose, me ne andavo per un’altra strada. Così fortemente cercavo di evitarli e ritenevo che tutte le cose avvenivano a causa di costui fossero una grande disgrazia.

Clicca qui per la traduzione dei paragrafi 10 11 12 e 13

Contro Simone 14 - 15 testo greco e traduzione

14. Κάνταΰθα μεν, 'ίνα φησί Σίμων την μάχην γενέσθαι, ούτε τούτων ούτε ημών ουδείς ούτε κατεάγη την κεφαλήν ούτε άλλο κακόν ου­δέν έλαβεν, ων εγώ τους παραγενομένους ύμΐν παρέξομαι μάρτυρας. Μάρτυρες 15. "Οτι μεν τοίνυν ούτος ην ό άδικήσας, ω βουλή, και έπι-βουλεύσας ήμΐν, και ουκ εγώ τούτω, υπό των παραγενομενων μεμαρτύρηται ύμΐν. Μετά δε ταύτα το μεν μειράκιον είς γναφεΐον κατέφυγεν, ούτοι δε συνεισπεσόντες ήγον αυτόν βία, βοώντα και κεκραγότα και μαρτυρόμενον.

14. E lì dove Simone sostiene ci sia stata la rissa nessuno di costoro né di noi né fu fracassato relativamente alla testa né ricevette nessun altro danno, e di queste cose vi fornirò dei presenti come testimoni. 15. Il fatto che l’aggressore e il responsabile dell’agguato contro di noi sia stato costui e non io contro di lui è stato testimoniato a voi dai presenti. In seguito il ragazzo si rifugiò in un lavatoio, e costoro precipitatosi dentro tutti insieme a forza cercavano di portarlo via, mentre gridava, strepitava e invocava testimoni.

Contro Simone 16-17-18
16. Συνδραμόντων δε ανθρώπων πολλών και άγανακτούντων τω πράγματι και δει­νά φασκόντων είναι τα γιγνόμενα, των μεν λεγομένων ουδέν έφρόντιζον, Μάλωνα δε τον γναφέα και άλλους τινάς έπαμύνειν έπιχειροΰντας συνέκοψαν. 17. "Ηδη δε αύτοΐς οΰσι παρά την Λάμπωνος οίκίαν εγώ μόνος βαδίζων έντυγχάνω, δεινόν δε ήγησάμενος είναι και αίσχρόν περιιδεΐν ούτως άνόμως και βιαίως ύβρισθέντα τον νεανίσκον, επιλαμβάνομαι αύτοϋ. Ούτοι δε, διότι μεν τοιαύτα παρενόμουν είς εκείνον, ουκ ηθέλησαν ειπείν ερωτηθέντες, άφέμενοι δε του νεανίσκου έτυπτον έμέ. 18. Μάχης δε γενομένης, ω βουλή, και του μει-ρακίου βάλλοντος αυτούς και εμού περί του σώματος αμυνο­μένου και τούτων ημάς βαλλόντων, έτι δε τυπτόντων αυτόν υπό της μέθης κάκείνου αμυνομένου, και των παραγενομενων ως άδικουμένοις ήμΐν απάντων έπικουρούντων, εν τούτω τω θορυβώ συντριβόμεθα τάς κεφάλας άπαντες.

16. Sebbene fossero accorsi molti uomini e si indignassero per i fatti e sebbene dicessero che quanto avveniva era inaccettabile, non si curavano affatto di quelle affermazioni, ma picchiarono Molone, il lavandaio, e alcuni altri che cercavano di portare aiuto al ragazzo. 17. Mentre procedo da solo mi imbatto in costoro che sono già vicino alla casa di Lampone e, ritenendo che fosse intollerabile e vergognoso permettere che il giovane subisse violenza in modo così illegale e brutale, lo prendo via. Ma costoro, per quale motivo lo maltrattassero in quella maniera, non vollero dirmelo, benché fossero stati interrogati, ma lasciato perdere il ragazzo picchiarono me. 18. Iniziata la mischia, o assemblea, lanciando il ragazzo dei sassi contro costoro, difendendomi io la mia incolumità fisica, scagliando costoro sassi contro di noi, e colpendo il ragazzo sotto l’effetto del vino e difendendosi quello, accorrendo tutti i presenti in aiuto di noi poiché ritenevano che fossimo noi la parte lesa, in questa confusione noi veniamo rotti nella testa tutti.

Contro Simone 19-20

19. Και οί μεν άλλοι οί μετά τούτου παροινήσαντες, επειδή τάχιστα με ειδον μετά ταύτα, έδέοντό μου συγγνώμην έχειν, ούχ ως αδικούμε­νοι άλλ' ως δεινά πεποιηκότες· και εξ εκείνου του χρόνου τετ-τάρων ετών παρεληλυθότων ουδέν μοι πώποτε ένεκάλεσεν ού-ΟΓίς. 20. Σίμων δ' ούτοσί, ό πάντων των κακών αίτιος /(•νόμενος, τον μεν άλλον χρόνον ήσυχίαν ήγε δεδιώς περί αύ-τυϋ, επειδή δε δίκας ιδίας ήσθετο κακώς άγωνισάμενον εξ άνάκηκόατε· έβουλόμην δ' αν, ώ βουλή, Σίμωνα την αυτήν γνώμην έμοί έχειν, 'ίν' αμφοτέρων ημών άκούσαντες τάληθή ραδίως έγνωτε τα δίκαια. Επειδή δε αύτω ουδέν μέλει των όρκων ων διωμόσατο, πειράσομαι και περί ων ούτος έψευσται διδάσκειν υμάς. 22. Έτόλμησε γαρ ειπείν ως αυτός μεν τριακοσίας δραχμάς έδωκε Θεοδότω, συνθήκας προς αυτόν ποιησάμενος, εγώ δ' έπιβουλεύσας άπέστησα αύτοΰ το μει­ράκιον. Καίτοι έχρήν αυτόν, εΐπερ ην ταϋτ' αληθή, παρακαλέ-σαντα μάρτυρας ως πλείστους κατά τους νόμους διαπράττε-σθαι περί αυτών. 23. Ούτος δε τοιούτον ουδέν πώποτε φαίνεται ποιήσας, υβρίζων δε και τύπτων άμ' αμφότερους ημάς και κωμάζων και τάς θύρας έκβάλλων και νύκτωρ είσιών επί γυναίκας ελευθέρας. 24. "Α χρή μάλιστα, ώ βουλή, τεκμήρια νομίζειν δτι ψεύδεται προς υμάς. Σκέψασθε δε ως άπιστα εΐρηκε. Την γαρ ούσίαν την εαυτού άπασαν πεντήκοντα και διακοσίων δραχμών έτιμήσατο. Καίτοι θαυμαστόν εί τον έταιρήσοντα πλειόνων έμισθώσατο ων αυτός τυγχάνει κεκτη­μένος. 25. Είς τούτο δ' ήκει τόλμης ώστε ουκ έξαρκεΐ περί τού­του μόνον αύτω ψεύσασθαι, περί του δεδωκέναι το άργύριον, αλλά και κεκομίσθαι φησί' καίτοι πώς είκός εστί τότε μεν ημάς τοιαύτα έξαμαρτάνειν οία κατηγόρηκεν ούτος, άπο-στερήσαι βουλομένους τάς τριακοσίας δραχμάς, επειδή δε άπεμαχεσάμεθα, τηνικαΰτα άποδοΰναι το άργύριον αύτω, μή­τε άφειμένους των εγκλημάτων μήτε ανάγκης ήμίν μηδεμιάς γενομένης; 26. Άλλα γαρ, ώ βουλή, πάντα αύτω ταύτα σύγκει­ται και μεμηχάνηται, και δούναι μεν φησιν, 'ίνα μη δοκή δεινά ποιέίν, εί μηδενός αύτω συμβολαίου γεγενημένου τοιαύτα έτόλμα ύβρίζειν το μειράκιον, άπειληφέναι δε προσποιείται, διότι φανερός εστίν έγκαλέσας ούδέποτ' άργύριον ουδέ μνείαν περί τούτου ούδεμίαν ποιησάμενος. 27. Φησί δ' επί τάΐς οΰτοΰ θύραις ύπ' έμοΰ δεινώς διατεθή-ναι τυπτόμενος. Φαίνεται δε πλείν ή τέτταρα στάδια από της οικίας διώξας το μειράκιον ουδέν κακόν έχων, και ταύτα πλεΐν ή διακοσίων ίδόντων ανθρώπων έξαρνός εστί.

Lisia Contro Simone 28, 29 - Qui puoi visionare la traduzione

28. Λέγει δ' ως ημείς ήλθομεν επί την οίκίαν την τούτου όστρακον έχοντες, και ως ήπείλουν αύτω εγώ άποκτενέΐν, και ως τούτο εστίν ή πρόνοια. Εγώ δ' ηγούμαι, ώ βουλή, ράδιον είναι γνώναι δτι ψεύδεται, ου μόνον ύμΐν τοις είωθόσι σκο-πεΐσθαι περί των τοιούτων, αλλά και τοις άλλοις άπασι. 29. Τω γαρ αν δόξειε πιστόν ως εγώ προνοηθείς και έπιβου-λεύων ήλθον επί την Σίμωνος οίκίαν μεθ' ήμέραν, μετά του μειρακίου, τοσούτων ανθρώπων παρ' αύτω συνειλεγμένων, εί μη είς τούτο μανίας άφικόμην ώστε έπιθυμεΐν εις ων πολλοίς μάχεσθαι, άλλως τε και είδώς δτι ασμένως αν με ειδεν επί ταΐς θύραις ταΐς αύτοΰ, δς και επί την έμήν οίκίαν φοιτών είσήει βία, και ούτε της αδελφής ούτε των άδελφιδών φροντίσας ζητέίν με έτόλμα και έξευρών ου δείπνων έτύγχανον, έκκαλέσας έτυπτέ με.

30. Και τότε μεν άρα, 'ίνα μη περιβόητος εϊην, ήσυχίαν ήγον, συμφοράν έμαυτοΰ νομίζων την τούτου πονη-ρίαν επειδή δε χρόνος διεγένετο, πάλιν, ως ούτος φησιν, έπε-θύμησα περιβόητος γενέσθαι; 31. Και εί μεν ην παρά τούτω το μειράκιον, ειχεν αν τίνα λόγον το ψευδός αύτω ως εγώ δια την έπιθυμίαν ήναγκαζόμην άνοητότερόν τι ποιειν των εικότων νυν δε τούτω μεν ουδέ διελέγετο, άλλ' έμίσει πάντων αν­θρώπων μάλιστα, παρ' έμοί δ' ετύγχανε διαιτώμενον. 32. "Ωστε τω υμών πιστόν ως εγώ πρότερον μεν έξέπλευσα εκ της πόλεως έχων το μειράκιον, 'ίνα μη τούτω μαχοίμην, επειδή δε άφικόμην πάλιν, ήγον αυτόν επί την οίκίαν την Σίμωνος, ου πλείστα έμελλον πράγματα έξειν; 33. Και έπεβούλευον μεν αύτω, οϋτω δε ήλθον άπαράσκευος, ώστε μήτε φίλους μήτε οίκέτας μήτε άλλον άνθρωπον παρακαλέσαι μηδένα, εί μη τούτο γε το παιδίον, δ έπικουρήσαι μεν μοι ουκ αν έδύνατο, μηνΰσαι δε ίκανόν ην βασανιζόμενον, ε'ί τι εγώ έξημάρτανον; 34 άλλ' είς τοσούτον άμαθίας άφικόμην, ώστε έπιβουλεύων Σίμωνι ουκ έτήρησα αυτόν ου μόνον οίον τ' ην λαβείν, ή μεθ' ήμέραν, άλλ' ενταύθα ήλθον ου αυτός έμελλον υπό πλείστων όφθήσεσθαί τε και συγκοπήσεσθαι, ώσπερ κατ' έμαυτοΰ την πρόνοιαν έξευρίσκων, 'ίν' ως μάλιστα υπό των εχθρών ϋβρισθείην; 35. "Ετι τοίνυν, ω βουλή, και εκ της μάχης της γενομένης ράδιον γνώναι δτι ψεύδεται. Το γαρ μειράκιον ως έγνω, ρΐψαν θοιμάτιον, φεϋγον ωχετο, ούτοι δε αυτόν έπεδίωκον, εγώ δε έ-τέραν άπελθών όδόν φχόμην. 36. Καίτοι ποτέρους χρή αιτίους / των γεγενημένων είναι νομίζειν, τους φεύγοντας ή τους ζη-τούντας καταλαβεΐν; Εγώ μεν γαρ ηγούμαι πάσιν είναι δήλον δτι φεύγουσι μεν οί περί αυτών δεδιότες, διώκουσι δε οί βου-λόμενοί τι ποιήσαι κακόν. 37. Ου τοίνυν ταύτα εικότα μεν, άλλως δε περί αυτών πέπρακται, άλλα καταλαβόντες το μει-ράκιον εκ της όδοϋ ήγον βία, έντυχών δ' εγώ τούτων μεν ούχ ήπτόμην του μειρακίου δ' έπελαμβανόμην ούτοι δε εκείνον τε ήγον βία καί έμέ έτυπτον. Και ταϋθ' ύμΐν υπό των παραγενο-μένων μεμαρτύρηται. "Ωστε δεινόν εί περί τούτων εγώ δόξω προνοηθήναι, περί ων ούτοι τυγχάνουσιν ούτω δεινά καί πα­ράνομα πεποιηκότες. 38. Τί δ' αν ποτέ έπαθον εί τάναντία των νυν γεγενημένων ην, εί πολλούς έχων των επιτηδείων εγώ, άπαντήσας Σίμωνι, έμαχόμην αύτω καί έτυπτον αυτόν καί έδίωκον καί καταλαβών άγειν βία έζήτουν, όπου νυν τούτου ταϋτα πεποιηκότος εγώ εις τοιούτον αγώνα καθέστηκα, εν ω καί περί της πατρίδος καί της ουσίας της έμαυτοΰ άπάσης κινδυνεύω; 39. Το δε μέγιστον καί περιφανέστατον πάντων ό γαρ αδικηθείς καί έπιβουλευθείς ύπ' έμοΰ, ως φησιν, ουκ έτόλμησε τεττάρων ετών έπισκήψασθαι είς υμάς. Καί οί μεν άλλοι, όταν έρώσι καί άποστερώνται ων έπιθυμοϋσι καί συγκοπώσιν, όργιζόμενοι παραχρήμα τιμωρεΐσθαι ζητοΰσιν, ούτος δε χρόνοις ύστερον. 40. "Οτι μεν ούν, ω βουλή, ούδενός α'ίτιός είμι των γεγενη­μένων, ίκανώς άποδεδέΐχθαι νομίζω· ούτω δε δίακειμαι προς τάς εκ των τοιούτων πραγμάτων διαφοράς ώστε καί άλλα πολ­λά υβρισμένος υπό Σίμωνος καί κατάγεις την κεφαλήν ύπ' αύ-τοϋ ουκ έτόλμησα αύτω έπισκήψασθαι, ηγούμενος δεινόν είναι, εί άρα περί | παίδων έφιλονικήσαμεν ήμεϊς προς αλλή­λους, τούτου ένεκα έξελάσαι τινάς ζητήσαι εκ της πατρίδος. 41. "Επειτα δε καί ούδεμίαν ήγούμην πρόνοιαν είναι τραύμα­τος όστις μη άποκτεΐναι βουλόμενος έτρωσε. Τίς γαρ ούτως εστίν εύήθης, όστις εκ πολλού προνοείται όπως έλκος τις αύ­τοΰ των εχθρών λήψεται; 42. Άλλα δήλον ότι και οί τους νό­μους ένθάδε θέντες, ουκ εί τίνες μαχεσάμενοι έτυχον αλ­λήλων κατάξαντες τάς κεφάλας, επί τούτοις ήξίωσαν της πατρίδος φυγήν ποιήσασθαι (ή πολλούς γ' αν έξήλασαν) άλλ' όσοι έπιβουλεύσαντες άποκτεΐναι τινας έτρωσαν, άποκτεΐναι δε ουκ έδυνήθησαν, περί των τοιούτων τάς τιμωρίας ούτω με-γάλας κατεστήσαντο, ηγούμενοι, υπέρ ων έβούλευσαν καί προύνοήθησαν, υπέρ τούτων προσήκειν αύτοίς δίκην δούναι · εί δε μη κατέσχον,ουδέν ήττον το γ' εκείνων πεποιήσθαι. 43. Καί ταύτα ήδη καί πρότερον πολλάκις ύμέίς ούτω διέγνωτε περί της προνοίας. Καί γαρ δεινόν αν είη, εί όσοι εκ μέθης καί φιλονικίας ή εκ παιδικών ή εκ λοιδορίας ή περί εταίρας μαχόμενοι έλκος έλαβον, εί υπέρ τούτων ων, έπειδάν βέλτιον φρονήσωσιν, άπασι μεταμέλει, ούτως καί ύμεΐς μεγάλας καί δεινάς τάς τιμωρίας ποιήσεσθε ώστε έξελαύνειν τινάς των πο­λιτών εκ της πατρίδος.

Contro Simone 40 41 42 43 testo greco e traduzione

Ritengo o, consiglieri di aver mostrato a sufficienza di non essere il responsabile di alcuno dei fatti; anzi il mio sentimento di ripugnanza per le dispute che ne sono derivate è tale che, pur avendo subito ; altre prepotenze da Simone e pur avendo avuto la testa rotta da k ho mai avuto il coraggio di denunciarlo, perché mi sembrava  inammissibile, se anche avevamo litigato fra noi per l'amore di i gazzo, cercare per questo di far mandare un uomo in esilio dalla ] . Inoltre ero convinto che non vi sia alcuna premeditazione ndl mento, quando uno colpisce senza l'intenzione di uccidere3, ti è tanto stupido da premeditare a lungo come infliggere una : un suo nemico? 42, È noto invece che i nostri legislatori, se capi due cittadini si spacchino la testa a vicenda in una rissa, non per < hanno stabilito di punirli con l'esilio; altrimenti ne avrebbero : in esilio davvero molti! Ma per chi ha ferito uno con l'intento di i derlo senza riuscirvi, hanno stabilito che le pene siano così pesa tenendo che debba espiare in modo conveniente l'intenzione e la meditazione; perché, anche se non ha raggiunto lo scopo, none ha fatto quello che poteva per conseguirlo. 43. Già molte volte nel passato voi avete giudicato così riguardo alla premeditazione. E sa davvero terribile se tutti coloro che ricevono una ferita in una rissai vuta all'ubriachezza, alla voglia di attaccar briga, a una lite per futili] tivi, a uno scherzo, a insulti, o a rivalità per una etera - cose di cuil ti si pentono, non appena tornano padroni di sé - voi infliggeste : gravi e pesanti, al punto da mandare dei cittadini in esilio dalla (cara) patria

44. Θαυμάζω δε μάλιστα τούτου της διανοίας. Ου γαρ του αύτοΰ μοι δοκεΐ είναι έράν τε καί συκοφαντεΐν, άλλα το μεν των ευηθεστερων, το δε των πανουργοτατων, Έβουλομην δ' αν έξεΐναί μοι παρ' ύμίν καί εκ των άλλων έπιδεΐξαι την τούτου πονηρίαν, ϊνα ήπίστασθε ότι πολύ αν δικαιότερον αυτός περί θανάτου ήγωνίζετο ή ετέρους υπέρ της πατρίδος είς κίνδυνον καθιστή. 45. Τα μεν ούν άλλα έάσω' ό δ' ήγοΰμαι ύμίν προ­σήκειν άκοΰσαι καί τεκμήριον έσεσθαι της τούτου θρασύτη-τος καί τόλμης, περί τούτου μνησθήσομαι. Εν Κορίνθω γαρ, επειδή ύστερον ήλθε της προς τους πολεμίους μάχης καί της είς Κορώνειαν στρατείας, έμάχετο τω ταξιάρχω Λάχητι καί έτυπτεν αυτόν, καί πανστρατια των πολιτών εξελθόντων, δόξας άκοσμότατος είναι καί πονηρότατος, μόνος Αθηναίων υ­πό των στρατηγών έξεκηρύχθη. 46. "Εχοιμι δ' αν καί άλλα πολλά ειπείν περί τούτου, άλλ' επειδή παρ' ύμίν ου νόμιμόν εστίν έξω του πράγματος λέγειν, εκείνο ένθυμεΐσθε· ούτοί είσιν οί βία είς την ήμετέραν οί-κίαν είσιόντες, ούτοι οί διώκοντες, ούτοι οί βία εκ της όδοΰ συναρπάζοντες ημάς. 47. "Ων ύμεΐς μεμνημένοι τα δίκαια ψη-φίζεσθε, καί^μη με περιίδητε εκ της πατρίδος αδίκως έκπε-σόντα, υπέρ ης εγώ πολλούς κινδύνους κεκινδύνευκα καί πολ-λάς λητουργίας λελητούργηκα, καί κάκου μεν αύτη ούδενός αίτιος γεγένημαι, ουδέ των έμών προγόνων ουδείς, αγαθών δε πολλών. 48. "Ωστε δικαίως αν ύφ' υμών καί υπό των άλλων έλεηθείην, ου μόνον ε'ί τι παθοιμι ων Σίμων βούλεται, αλλά καί ότι ήναγκάσθην εκ τοιούτων πραγμάτων είς τοιούτους αγώνας καταστήναι.